Het kleine treinstation Hollandsche Rading, gelegen aan de spoorlijn tussen Utrecht en Hilversum, is een ideale plek om een wandeling in de omgeving te maken. In bijna alle richtingen kun je de bossen in, ideaal voor mooie en gevarieerde wandelingen. Samen met mijn zoon was ik hier dan ook enkele keren eerder. Zo liepen we in mei 2023 een tocht over de Hoornboegse Heide richting het voormalige sanatorium Zonnestraal en in oktober 2023 de Trage Tocht Lage Vuursche. Dit keer gingen we opnieuw op pad voor een Trage Tocht. Nu ging de tocht richting Maartensdijk en Bilthoven. Deze 16 kilometer lange wandeling is te vinden in de gids Wandelen over de Utrechtse Heuvelrug die Rob Wolfs en Ad Snelderwaard in 2015 publiceerden.
Fazantenhof
Net als bij de vorige tochten bezochten we eerst de kleine horecagelegenheid Het Perron in het voormalige stationsgebouwtje van Hollandsche Rading. Na een broodje kroket en een appelgebak gingen we rond kwart vóór 12 op pad. We passeerden de spoorwegovergang en het viaduct onder de A27 en sloegen bij de parkeerplaats aan de rand van het bos linksaf. Tot zover liepen we dezelfde route als de Trage Tocht Lage Vuursche. Nu gingen we echter niet verder noordwaarts maar via de kuil oostwaarts. We passeerden de Hollandse Sloot en verlieten daarmee de provincie Noord-Holland. We kwamen uit op de doorgaande asfaltweg richting Lage Vuursche, naar sloegen na het huis met de zwaluwschildering rechtsaf en volgden nu een asfaltweg richting natuurcamping Fazantenhof. Na deze nog verlaten camping werd de ondergrond weer onverhard.
Naar Bilthoven
We liepen over de rand tussen het zand en het veen. De paden die we volgden waren vooral recht. We sloegen enkele keren links- en dan rechtsaf en kwamen zo uit bij het restaurant Mauritshoeve. Bij het oversteken van een asfaltweg zagen we rechts huize Eyckenstein, een landhuis met zijn karakteristieke vier zuilen. We sloegen direct weer linksaf en volgden nu de lange Eyckensteijnselaan richting Bilthoven. Na de oversteek van de drukke asfaltweg naar Bilthoven liepen we nog even rechtdoor en sloegen we bij de parkeerplaats De Leyen linksaf en dan weer de eerste brede bosweg rechtsaf. Nu kwamen we uit bij de rand van Bilthoven. Bij de ingang van het dorp sloegen we rechtsaf en volgden we een half verharde weg langs enkele witte boerderijtjes. We bevonden ons nu op het landgoed Beukenburg. Ik herkende de weg met het sluisje van een lange wandeltocht die ik hier in 2018 had gemaakt. Nu liep ik hier in de omgekeerde richting.
Minibieb
Na het sluisje sloegen we aan het einde van de weg rechtsaf. We volgden nog steeds een half verharde weg die uitkwam op de drukke weg van de snelweg naar Bilthoven. We gingen linksaf en volgden even de parallelweg om vervolgens na de Landwinkel Groenekan de weg over te steken en een onverhard pad noordwaarts te volgen. De B&B Koningsbed die nog op een bord langs de weg vermeld staat is niet meer. Het is nu onderdeel van het Trainingscentrum Rozengaard die naast overnachtingen ook vergaderruimtes verhuurt. Aan de Prinsenlaan trof ik een mooie minibieb aan met daarin enkele bekend historische boeken en vooral veel literatuur over het Bahaí-geloof. Ik weet alleen niet of dit iets zegt over de doelgroep van het Traningscentrum.
Maartensdijk
Via de onverharde Prinsenlaan liepen we het dorp Maartensdijk binnen. We passeerden de oranjebuurt, waar de straten van het nieuwbouwbuurtje vernoemd zijn naar de dochters van koning Willem-Alexander en Maxima. Na het passeren van een protestantse kerk sloegen we aan het eind linksaf. We volgden nu de Dorpsweg en passeerden de snackbar van de voormalige eigenaar van Het Perron nabij het station Hollandsche Rading. Na het oversteken van een grote zijweg sloegen we rechtsaf en volgden 1,75 kilometer het Vuurschepad, een verhard fietspaadje tussen de weilanden richting het dorp Hollandsche Rading. We waren dit keer op tijd terug op het station om de trein van 15.35 naar Almere te halen.
Niet de mooiste
Met veel plezier loop ik vaak de Trage Tochten die Rob Wolfs en Rutger Burgers voor de wandelaar hebben samengesteld. Soms heb ik wel eens kritiek waar het gaat over de slechte bereikbaarheid met openbaar vervoer of het ontbreken van horeca. Daar was in dit geval geen sprake van; die was goed. Ik weet het, voor onze zandpadmannen is vooral de aantrekkelijkheid van de route leidend, waarbij het percentage onverhard een graadmeter is. Als we beide graadmeters in ogenschouw nemen valt deze route tegen. We liepen vaak over lange rechte brede grindpaden en ook nog eens bijna 2 kilometer over een druk gebruikt asfaltfietspad. Als we de criteria van de zandpadmannen zelf hanteren dan is deze route in hun ogen niet de mooiste. Misschien komt het omdat het één van de eerste Trage Tochten van Rob Wolfs was. Hij dateert immers al uit 2012. Maar desondanks was het leuk om gedaan te hebben en ook eens te wandelen door Maartensdijk.
Links:
