Trage Tocht Reichswald – voetstappers

Als Brigitte en ik in Nijmegen verblijven willen we graag een met vrienden een wandeling maken in de mooie omgeving. Met de kortste dag van het jaar in zicht spraken we af met twee vriendinnen af om wederom een tocht net over de Duitse grens te maken om te wandelen door het Reichswald. We kozen voor de Trage Tocht Reichswald, die in 2020 werd gepubliceerd in de gids Wandelen in het Rijk van Nijmegen. Even na twaalf uur parkeerden we de auto in het dorp De Horst, nabij de karakteristieke neo-romaanse kerk.

Nat
Vanaf het kerkplein liepen we noordwaarts, langs het gesloten café Oomen, waar ik vroeger wel eens kwam om te rusten tijdens een wandeltocht. Direct aan het einde van het dorp sloegen we rechtsaf om ’t Rensepaedje te volgen. Dit onverharde pad loopt langs een beekje – de Ren of Groesbeek – dat je op twee plaatsen met een stevige houten plank kunt oversteken. We merkten dat het midwinter was; het pad was niet bepaald droog! Aan het einde sloegen we linksaf om daarna op een vijfsprong scherp rechtsaf te slaan. Deze doodlopende weg kwam uit op twee rood-witte paaltjes, die de landsgrens markeerden. We volgden daarna enkele stille asfaltwegen, om daarna bij een kruising uit te komen waar we rechtsaf sloegen om het bos in te gaan.

Klimmen en dalen
Direct bij het inlopen van het bos herkenden we waar we ons bevonden. Hier liepen we anderhalf jaar geleden ook tijdens de Trage Tocht Kranenburg! Dit keer passeerden we de kuil en sloegen wat verderop linksaf. Daar begonnen we aan een steigend pad, die ons voerde over een heuvel in het bod. Boven aangekomen sloegen we rechtsaf en passeerden we een klaphek. Hierna begonnen we aan het klimmen en dalen over enkele lange rechte paden door het bos, die zo kenmerkend zijn voor het Reichswald. Onderweg kwamen we enkele fotografen tegen, enkele mountainbikers en een hardloper. De hardloper was de enige Duitser die we tegenkwamen; de rest sprak Nederlands.

Afsnijden
Toen we zo’n zes kilometer hadden gewandeld ontstond er in ons groepje enige discussie over de lengte van de route. We wilden nog een horecazaak bezoeken en we wisten dat het vroeg donker zou worden. We besloten het lusje dat ons langs het prachtige boscafé Merlijn in Grafwegen te laten voor wat het was en sneden even daarvoor de route af om terug te keren naar Nederland. Daar volgden we de route door het Bruuk, een prachtig nat natuurgebied, dat ingeklemd ligt tussen de heuvels van het Reichswald en de heuvels aan de andere zijde van Groesbeek en Breedeweg. Aan het einde sloegen we rechtsaf, we volgden de klinkerweg en gingen daarna niet rechtdoor over de onverharde weg terug richting De Horst. Het pad was aan gort gereden door trekkers en juist op dat moment kwamen er twee motorcrossers aan. We volgden de asfaltweg en passeerden een stukje ‘nieuwe natuur’ langs een nieuw gegraven meanderend beekje.

Terugkomen
In De Horst gingen we op zoek naar een café dat wel open was. Café Oomen was nog steeds dicht, maar het richting Groesbeek gelegen Café Hopmans was wel open. Met een qr-controle konden we binnen wat nuttigen en kijken naar de kwalificatie voor de laatste Formule 1-race van het jaar. De Trage Tocht Reichswald is zeker de moeite waard, maar we moeten nog eens terugkomen in een ander seizoen en dan de tijd nemen om neer te ploffen bij het boscafé. Zeker de wandeling door het Reichswald is een aanrader!