Veel wandelaars kennen de Sint-Pietersberg bij Maastricht vooral als het eind- of beginpunt van het Pieterpad. Nabij de ENCI-groeve is het punt dit bekende Nederlandse wandelpad overgaat in de GR5, een route die via de Ardennen en de Franse Alpen naar Nice loopt. Maar in plaats van verder lopen is het meer dan de moeite waard om de Sint-Pietersberg zelf te verkennen. Daarvoor heeft Natuurmonumenten, sinds enkele jaren eigenaar van de groeve, drie routes uitgezet.
Drie routes
Vertrekpunt van deze routes is het Fort Sint Pieter aan de noordkant van de berg. Het fort werd rond 1700 gebouwd om Maastricht te beschermen tegen de Fransen. Het fort is met een rondleiding te bezichtigen. Ook kun je een rondleiding maken in stelsel van mergelgrotten in de Sint-Pietersberg. Voor de wandelroutes volg je vanaf de parkeerplaats de groene (5,3 km), gele (7,5 km) of rode (10,6 km) markeringen. De eerste dag, nadat we eerst de mergelgrotten hadden bezocht, liepen we de gele route, een dag later – voordat we zouden doorreizen richting de Ardennen – de groene route. Beide routes zijn zeer verschillend en vullen elkaar goed aan.
Door de groeve
De gele route voert zuidwaarts richting het uitzichtpunt, waar sinds 2016 ook het Pieterpadmonument staat. Je hebt daar een schitterend uitzicht op de mergelgroeve, die het resultaat is van ruim negentig jaar afgraven van mergel door de Eerste Nederlandsche Cement Industrie (ENCI). In 2018 stopte de mergelwinning en werd de groeve overgedragen aan Natuurmonumenten, twee jaar later werd ook de fabriek stilgelegd. Voor de ontsluiting van het gebied heeft de natuurorganisatie een uitkijkpunt gebouwd en een trap naar de bodem van de groeve. Het afdalen van de trap en het wandelen door de immense groeve maakt je klein. Onderin zijn twee horecatentjes te vinden om even uit te rusten voor het pittige tweede deel van de route.
Haarspeldbochten
Na het passeren van de visvijver begin je aan een flinke klim naar boven, via een pad met haarspeldbochten. Aan de westkant van de berg heb je niet de indruk dat je je nog in Nederland bevindt. Je staat aan de Nederlands-Belgische grens en kijkt uit op de Cannerberg en Chateau Neercanne. Een stuk noordwaarts heb je weer een uitzicht op de groeve. Na zo’n twee uur wandelen ben je weer terug bij het fort.
Lichtenberg
Een dag later liepen we de groene route. Deze volgt de oostrand van de berg en komt uit in het dorp Sint Pieter met de karakteristieke 19e eeuwse kerk. Daarna keer je weer terug naar de berg en passeer je de Hoeve Zonneberg en de horecazaak Slavante. Daar ga je via een trap omhoog om uit te komen bij de Hoeve Lichtenberg. Binnen de hoeve is ook een ruïne te vinden van een oud kasteel met donjon. Bovenop heb je een prachtig uitzicht op de omgeving. Even buiten de hoeve is een kapel te vinden, gewijd aan St. Rochus, de beschermheilige tegen besmettelijke ziekten. Vlakbij is ook een uitkijkpunt waar je in de groeve kunt kijken. Daarna gaat de route weer noordwaarts, terug naar het fort.
De moeite waard
De combinatie van beide routes geven je een goed beeld van de Sint-Pietersberg en de enorme groeve die door de mergelwinning is ontstaan. Meestal is de kortste route het minst interessant, maar dat is hier niet het geval. Het bezoek aan de Hoeve Lichtenberg maakt ook de route van 5,3 kilometer de moeite waard om te lopen!
- Meer foto’s in mijn webalbum
- De gele route
- De groene route
