Ik ga graag op pad samen met mijn zoon Lucas. Omdat hij in Almere woont ligt het voor de hand om met de trein te reizen naar het Gooi of naar aangrenzende delen van de provincie Utrecht. De vorige keren reisden we naar het kleine station Hollandsche Rading, een plek waar je alle richtingen uit kunt om een mooie tocht te maken. We wandelden over de Hoornboegse Heide naar het voormalige sanatorium Zonnestraal, de Trage Tochten Lage Vuursche en Hollandsche Rading en onlangs liepen we een zelf samengestelde tocht door het veengebied richting Westbroek. Daarmee waren we voorlopig uitgewandeld vanuit Hollandsche Rading. Maar niet getreurd, ook het station van Baarn biedt een mooie gelegenheid om een wandeling te beginnen. En zo begonnen wij op zaterdag 17 augustus 2024 aan de 16 kilometer lange Trage Tocht Baarn uit de wandelgids Wandelen in Utrecht.
Het Baarnse Bos
We gingen vroeg op pad. Tegen 11 uur arriveerden we na twee overstappen (in Almere Centrum en Hilversum) op het rustieke station van Baarn. Het was het eindpunt van de trein; immers de hele maand augustus was station Amersfoort vanwege werkzaamheden onbereikbaar. De tocht begonnen we vanuit de achteruitgang van het station. We staken de weg over, passeerden het voormalige NCS-station Baarn, dat nu in gebruik is als restaurant De Generaal. We liepen het Baarnse Bos in, een park met daarin twee vijvers, mooie beukenlanen en enkele berceaus. De routemaker (Rob Wolfs) liet ons net niet het genoegen beleven om uitzicht te hebben op paleis Soestdijk en de Naald van Baarn (een minpuntje). Kort vóór een bruggetje sloegen we rechtsaf en volgden een pad langs de bosrand tot het einde van de sloot aan de linkerzijde. Daar sloegen we weer rechtsaf en volgden een pad tot we een eind verderop de drukke Amsterdamsestraatweg moesten oversteken (had uit veiligheidsoverwegingen beter gekund).
Bloeiende heide
Na de oversteek volgde een wandeling door het Paardenbos, een bos waar de Oranjes in het verleden zeker wel ritjes op het paard maakten. We liepen ook over enkele paden met mul zand, die in werkelijkheid ruiterpaden zijn. Na zo’n zeven kilometer lopen kwamen we eindelijk in het open veld uit, de heidevelden van De Stulp. Toen we er liepen was de heide in volle bloei. Een waar genoegen om er net nu een wandeling te maken.
Houthakkersfeest
Na De Stulp liepen we verder richting het landgoed Pijnenburg. Toen we de uitspanning Buiten de Kuil naderden werden we verrast door doedelzakmuziek en toen we rechtsaf sloegen zagen we er vrachtwagens staan waarvan er één net bezig was om boomstammen te laden. De Kuil van Drakensteyn bleek dit weekend het toneel te zijn van het Houthakkersfeest 2024. Er werden allerlei wedstrijden en demonstraties gehouden met kettingzagen en ander professioneel boomzagersgereedschap. Wat jammer nou dat ik mijn gele t-shirt van Jan van Vulpen niet aan had! Wij namen kort een kijkje maar gingen even rusten bij de uitspanning Buiten de Kuil.
Groeneveld
Na een koffie, cola en appelgebak gingen we verder. De route ging nu in rechte lijn noordwaarts. Het is niet bepaald het rustigste deel van de route. Parallel aan het pad ligt een asfaltweg en het pad wordt geregeld doorsneden door ATB-paden. Verder passeerden we ook een afgesloten hondenuitlaatgebied. We staken daarna bij de verkeerslichten de Hilversumsestraatweg over en kwamen later na het passeren van een spoorwegovergang op het landgoed van kasteel Groeneveld. Dit was voor mij bekend terrein. Eerst liepen we over een grindpad tussen de weilanden en vervolgens door het park met links en rechts – drastisch teruggesnoeide – rodondendrons. Daarna volgden weer een bospad dat ons terugvoerde naar de spoorlijn.
Moeilijk toegankelijke voetgangersbrug
En daar kwamen we een opvallend object tegen: een voetgangersbrug over de spoorlijn. Deze brug is in 2015 gebouwd ter vervanging van twee onbewaakte spoorwegovergangen. Naar verluid heeft onder meer Wandelnet geijverd voor de bouw van de brug. Toen ik de brug naderde vroeg ik me af hoe ik op de brug kon komen. Een smal doorgangetje bij een eerder dit jaar afgebrand gebouwtje verschaft toegang. Aan de andere kant is de toegankelijkheid iets beter, maar ik vraag me werkelijk af wat de meerwaarde van deze brug is. Na de voetgangersbrug keerden we even verderop terug naar de noordkant van het spoor en liepen daarna over een smal wandelpaadje door het groen langs de spoorlijn. We haalden de trein net niet, zodat er tijd overbleef om een consumptie te nemen op het terras van De Generaal.
Meer dan de moeite waard
Als geheel is de Trage Tocht Baarn een prachtige bostocht. Hoogtepunten op de route zijn het Baarnse Bos, de heide van De Stulp en het park rond kasteel Groeneveld. Iets minder is de recreatiedruk op het westelijk deel van de route. Kortom, we hebben genoten van een mooie wandeltocht die de meer dan de moeite waard is.
Links:
- Meer foto’s in mijn webalbum.
- Trage Tocht Baarn
- De route
