Het plaatsje Staverden op de Veluwe is één van de kleinste stadjes van Nederland. Het bestaat uit een prachtig wit kasteel, een klein kerkje, en enkele verspreid gelegen huizen en boerderijen. Vorig jaar hadden we (Brigitte, Lucas en ik) al een poging ondernomen om de Trage Tocht te doen, maar moesten het al snel door regen opgeven. We aten en dronken toen nog wat bij de Brasserie nabij het kasteel en gingen daarna weer naar huis. Ook nu was het weer grijs, met dit verschil dat er nu geen regen in aantocht was en de temperatuur aangenaam was. We parkeerden ook nu langs de weg tussen het kasteel en het kerkje en gingen opnieuw op pad.
Oversteek
Tijdens onze wandeling liepen we eerst langs het kleine protestantse kerkje bij de driesprong van de wegen richting Leuvenum, Staverden en Speuld. Net toen we de weg overstaken zagen we dat er voorbereidingen werden getroffen voor een huwelijksdienst. We volgden daarna de lange weg richting de drukke Flevoweg, de weg die we vaak gebruiken als we vanuit Lelystad naar Nijmegen rijden. Enkele jaren geleden hebben ze er vluchtheuvels aangelegd om het oversteken in twee fases mogelijk te maken. Na de oversteek kozen we nu niet de zandweg langs de Ermelose Heide, maar de halfverharde weg Tonnenberg richting Speuld.
Geen klaphek
Ook deze weg, waarmee we de Trage Tocht afsneden, is aantrekkelijk om te lopen. Je volgt nu de rand van bos en boerenland. Wel passeerden we enkele landbouwbedrijven met – naar ik vermoed – mestkalveren. In Speuld pauzeerden we op een wandelbankje om ons brood te nuttigen. Hierna volgden we even de drukke Garderenseweg. Behalve auto’s kwamen we veel fietsers tegen. We lieten de snackbar links liggen en sloegen kort daarna linksaf en volgden de weg naar het Speulderveld. Bij punt 5 van de route moest een klaphek zijn, maar hier was niets van te bekennen. We volgden nu een onverharde weg langs een half verhard fietspad. Verderop sloegen we linksaf en volgden we een smal paadje dwars over de heide. Via een bredere weg (Koningsweg) kwamen we weer uit bij de drukke Flevoweg.
Fietsers
Het duurde lang voordat we de weg konden oversteken. Ook fietsers stonden aan weerszijden te wachten. Ook dit punt vraag om vluchtheuvels! Aan de overzijde volgden we een half verharde weg waar veel fietsers gebruik van maken. Kort na de oversteek van een asfaltweg konden we linksaf slaan. Dit was naar onze smaak het mooiste pad op de route: breed genoeg en dwars door een groen loofbos met daaronder bosbessen en varens. Ook hier kwamen we fietsers tegen: ATB-ers. Aan het einde van het pad sloegen we linksaf en staken daarna de asfaltweg weer over.
Witte pauwen
We passeerden een wit hek van het Gelders Landschap en sloegen direct na de Staverdense Beek rechtsaf. De Trage Tocht gaat hier rechtdoor, maar dat zou betekenen dat we op en neer naar het kasteel moesten lopen. Ons alternatief was aantrekkelijker: een onverhard pad aan de rand van het bos met verderop een plas water die vroeger werd gebruikt om boomstammen te verduurzamen. En daarna passeerden we de volière van de witte pauwen, waar Staverden bekend om is. Vanwege de dreiging van vogelgriep waren de dieren opgehokt.
Bijzonder plekje
Net na het witte hek sloegen we linksaf en liepen we via een houten bruggetje de kasteeltuin in. We gingen ook nu rusten bij de Brasserie, die toegankelijk is via een berceau. Net toen we weg wilden gaan kwam het bruidspaar aan. Voor hen en hun gasten was een deel van het terras gereserveerd. Via de tuinen en langs de watermolen liepen we via een onverhard pad terug naar de auto. Het was een gevarieerde wandeling door een mooi wandelgebied. Met name de aanwezigheid van de Staverdense Beek en het kasteel maakt het tot een bijzonder plekje op de Veluwe.
Rob Wolfs, Wandelen over de onbekende Veluwe. 128 blz, ISBN 978078641285, prijs: € 16,95.
- Trage Tocht Staverden.
- Foto’s in mijn webalbum.
- De route.
